1952, 15 November Zaterdagavond. 

… Langs het hek van het Oosterpark. 1900. De lichten van het Maria Paviljoen door de boomen in de verte en links de lichten van de huizen van het ‘Oosterpark’ (de straat) en trammen en lichten en fietsen. 
Dort, wo die alten Häuser stehen. 
Dort wo die lieblichen Mädels gehen. 
Bekker en Bavink schoten net het Oosterpark in bij de van Swindenstraat, ik keek hun ruggen na, ze liepen in hun dunne winterjassen, gedoken in hun kragen: een fijne wereld en een wereld van nix. Het laantje van het hertje. De gebogen Mauritskade met de donkere bomen. De weg van Kollewijn. Tusschen Koloniaal Instituut en H.B.S. nog eens in het donkere park gekeken.Wien, Wien, ja du allein. Het donkere fluweelen water. De brug voor de Middellaan en weer het donkere fluweelen water met de lantaarns er in en verlichte ramen en het moordstraatje met de lantaarns en toch donker. 

1900-

To wander: traveling aimlessly from place to place.